به قلم علی عاشوری
تحیر خواننده اتفاقی ست که اگر با یک تکنیک و به صورت پیوسته به وقوع بپیوندد عادی شده و دیگر حالت شگفتی را در خواننده به وجود نمی آورد . این رمان حتی نزدیک به یک عاشقانه هم نبود چرا که در عاشقانه های اصیل اندوه عاشق و معشوق به گونه ای بیان می شود که مخاطب احساس هم دردی و باورپذیری بالایی را از خط روایی دریافت می کند اما در این رمان با یک سمفونی بهم ریخته و ناموزون از شخصیت ها رو به رو می شویم ، شخصیت هایی که در ظاهر شاید مثل تکه های پازل به وجود آورنده یک تصویر بزرگ باشند اما در عمل هیچ سرنخ کلیدی از خط اصلی داستان به ما نمی دهند . اتفاقات و وقایع رخ داده در رمان بر اساس اثر گذاری موج نزولی دارند ، چرا که اتفاقات و نکات مرموز در فصول اولیه شما را وادار می کند تا برای پیدا کردن جواب های تان سطر به سطر جلو بروید اما زمانی که وارد فصل های بعدی می شوید اتفاقات و شخصیت ها بی معنی جلوه می کنند .
تخیلات بی منطق و درهم نویسنده به شدت آزار دهنده بود (در حدی که گاهی دلم می خواست کتاب را نخوانده به کناری پرت کنم )، شگفتی ها و اتفاقات غیر منتظره ابزار خوبی برای ایجاد حیرت و برانگیختن حس کنجکاوی مخاطب هستند اما در این رمان آنقدر بی دلیل و بدون هیچ اتصالی با خط اصلی داستان تکرار می شوند که مثل آگهی های تلویزیونی خسته کننده می شوند .
از نکات مثبت کتاب هم نباید گذشت ، مدیریت شخصیت ها و پرش از روایت هر تکه داستان به تکه دیگری به دقت و وسواس انجام شده و داستانِ هرشخصیتی که آغاز شده پایان مشخصی پیدا کرده و همین امر باعث می شود تا ذهن خواننده درگیر سئوال های پیش پاافتاده نشود . بهیموت شخصیت دوست داشتنی و مجذوب کننده کتاب است که می توانست نقش اساسی وکلیدی تری در این رمان رقم بزند و متاسفانه از پتانسیل بالای این گربه تپلی و دوست داشتنی به اندازه کافی استفاده نشده .
جمع بندی نهایی : این رمان با توجه به فضا و موضوع متفاوت و منحصر به فردش می تواند یک تجربه جدید برای کسانی باشد که اهل مطالعه ( بخصوص رمان های کلاسیک ) هستند ، اما قطعا نمی تواند از آن دست کتاب هایی باشد که می شود با جسارت تمام به هرکسی معرفی کرد و احتمالا یک بار خوانش این اثر مخاطب را سیر می کند و جایی برای دفعات بعدی خوانش این رمان نمی ماند .
رمان ,های ,یک ,شخصیت ,، ,کتاب ,این رمان ,می شود ,اتفاقات و ,اما در ,می کند
درباره این سایت